PROSTOR ILUZIJE

Apstrakt

Tekst predstavlja analizu dve ključne koncepcije prostora u istoriji likovnih umetnosti: renesansnu i baroknu. Od Đota do visoke renesanse prostor artefakta je koncipiran tako da postavlja recipijenta ispred predstavljenog prizora, tretirajući ga kao »svedoka« prizora. Barokna koncepcija prostora intenzivira iluziju – prostor iluzije ima tendenciju da u recepciji preskoči barijeru između artefakta i recipijenta, da obuhvati recipijenta i uvuče ga u predstavljeno, čineći ga »učesnikom« prizora.