ONTOLOGIJA KAO CIKLIČNO MIŠLJENJE

Apstrakt

Za razliku od osnivača fenomenologije Edmunda Huserla prema kojem Platonovomišljenje treba priznati kao paradigmu celokupne racionalnosti i kao obrazac za istinsku socijalnuetiku, Levinas u Platonovoj ontologiji prepoznaje suspenziju istinske ljudskosti. Levinasovainterpretacija antičkog ontologa kulminira u uvidu da Huserl, kao i veliki deo Platonovih interpretatoranakon Hegela previđa pagansko naličje konstituisanja ontologije. Ukoliko prihvatimoda je pojam bivstvovanja duboko platonizovan, kao što je tvrdio Levinasov učitelj u fi lozofi jiRozencvajg, da li to onda znači da istinska ontologija može biti moguća tek nakon raskida sa paganskimnasleđem? Težište Levinasove kritike sastoji se u ukazivanju da racionalnost ontologijeizvorno počiva u izlasku iz sebe radi učestvovanja u identitetu sa večnim formama, čime se nestabilizuje samo ono mišljeno, nego i ono misleće. Iz te perspektive, Platon se ispostavlja kaomislilac čija ontologija nije ništa drugo, nego konstitucija cikličnog mišljenja. Drugi deo člankarazmatra granice Levinasove kritike imajući u vidu njegovu ideju o mogućnostima pomirenja»Atine« i »Jerusalima«.